Po przystąpieniu do tej konwencji Urząd Patentowy RP podjął intensywną współpracę z Europejskim Urzędem Patentowym (EPO), będącym organem wykonawczym Europejskiej Organizacji Patentowej. Współpraca ta obejmuje nie tylko aspekty prawne związane z funkcjonowaniem systemu patentu europejskiego, ale także długofalowe i różnorodne programy zarówno szkoleniowe, jak i skierowane na podnoszenie świadomości społecznej w zakresie własności przemysłowej. Programy współpracy z Europejskim Urzędem Patentowym są stale rozwijane i wzbogacane o nowe aspekty związane m.in. z nowymi rozwiązaniami informatycznymi czy też działalnością w Polsce sieci ośrodków informacji patentowej PATLIB oraz Europejskiej Akademii Patentowej.
Istotą systemu patentu europejskiego jest zasada, iż na podstawie jednego zgłoszenia zostaje przeprowadzone, w formie wieloetapowej procedury, jedno postępowanie przed Europejskim Urzędem Patentowym, i w razie stwierdzenia, że zgłoszony wynalazek spełnia przesłanki zdolności patentowej, zostaje udzielony patent, który jest skuteczny w tych krajach-sygnatariuszach konwencji monachijskiej, które wskaże zgłaszający. Jest to więc szczególna procedura udzielania ochrony, gdyż w wyniku jednego postępowania dochodzi do wydania decyzji o udzieleniu ochrony (czyli patentu europejskiego), która w swej treści sprowadza się do „wiązki” wielu patentów krajowych. Patent europejski od chwili udzielenia podlega na terytorium każdego państwa (należącego do konwencji monachijskiej) takim zasadom jakby został udzielony przez krajowy urząd patentowy, a losy prawne takiego patentu (np. unieważnienie) w jednym państwie nie wpływają na sytuację prawną w innym kraju należącym do konwencji.
Zgodnie z postanowieniami konwencji monachijskiej wniosek o udzielenie patentu europejskiego można złożyć bezpośrednio w Europejskim Urzędzie Patentowym lub w urzędzie patentowym kraju należącego do tej konwencji. W Polsce zgłoszenia takiego można dokonać w Urzędzie Patentowym RP, który pierwsze zgłoszenie o udzielenie patentu europejskiego przyjął 9 marca 2004 roku. Po przeprowadzeniu poszukiwań i badań patentowych Europejski Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu patentu europejskiego na terytorium krajów wyznaczonych przez zgłaszającego. Patent taki musi być walidowany (potwierdzony) przez każdy krajowy urząd patentowy w państwach wyznaczonych przez zgłaszającego i będących stroną konwencji. W procedurze walidacyjnej konieczne jest uiszczenie opłaty na rzecz krajowego urzędu dokonującego walidacji oraz złożenie tłumaczenia opisu patentowego na język państwa, w którym walidacja jest dokonywana.
Przystąpienie do konwencji monachijskiej i członkostwo w Europejskiej Organizacji Patentowej było bardzo istotnym wydarzeniem w historii rozwoju polskiego systemu ochrony własności przemysłowej, gdyż stworzyło polskim zgłaszającym możliwość uczestniczenia w regionalnym systemie ochrony patentowej funkcjonującym na terenie całej Europy.
Informacje dotyczące systemu patentu europejskiego zaczerpnięto z książki autorstwa prof. Michała du Valla „Prawo Patentowe”, uzupełnione wydanie II pod redakcją naukową prof. Elżbiety Traple. wyd. Wolters Kluwer, Warszawa 2017.
Źródło:
Źródło zdjęcia: freeimages.com
